EL POZO DA NOSA CASA

EL POZO DA NOSA CASA

ELE

27/11/2023

Este pozo é da nosa casa

que, así como lo vedes, inda tá

mamá mirábame desde a ventá

condo sacar agua me mandaba

al mismo tempo que me decía

¡ten muito cuidao nía!

Inda teño na retina

aquella agua escondida

dábame algo de medo

abrir a porta, agarrar el caldeiro

aguantar a corda

deixarlle baxar axeitín

Pero pa min era entrar

meterme nun mundo máxico

unde al falar

el pozo parecía contestar

dándome el agua regalada

sin pedirme a cambio nada

Igual que úa noite oscura

llarga, silenciosa, fría

eso era lo que me parecía

cada vez que me asomaba

a ese precioso pozo

condo mamá me deixaba

Eu puíame a pensar

si el agua sempre cae del cielo

véxola aquí metida

algo taréi fendo al revés

subindo el agua

de baxo pa riba

El pozo parecía feliz

de verme chegar cada día

aquella nena pequena

de curiosa mirada

empre con sonrisa na cara

pos eu tamén, a mía sonrisa regalaba

Allí debaxo da terra

allí brotaba el agua

fría, clara, cristalina

unde hoi brota a poesía

porque esta fotografía

el sou recuerdo me tría

El sentir chegóume dentro

vinme por un momento

abrindo a porta

sacando el agua

como volver a outro tempo

ouguindo del pozo un lamento

Condo van pasando anos

as cousas poden cambiar de mao

pero seguirán nel recuerdo

nel tou, nel meo

muitas gracias hermá

por terlo así de ben cuidao

URL de esta publicación:

OPINIONES Y COMENTARIOS