LENGUA MATERNA

                                            ALGO TÍA Y TEN EL OCCIDENTE ASTURIANO

El noso Occidente

ta mirando siempre al mar,

ten veigas, ten montañas,

ten muito por unde andar,

montois de sitos pa disfrutar.

Ten pueblius, ten villas grandes,

chalanos, marineiros,

grandes praos, buenos eiros,

tamén úa manera de falar

que é a súa particular.

Ten ríos, regatos, fontes,

montes con muitos árboles

todos chíos de níos

como condo éramos críos,

páxaros grandes, tamén paxaríus.

Pegas, corvos

mervas, zaconellas,

andolías, parpallegas

algún paxarín anzoleiro,

silenciosas curuxas.

Tamén algúa bruxa,

como aquella chamada Amparo,

a bruxa de Brañavara,

que según dicen

muitas cousas acertaba.

Aquella Santa Compañía,

que condo eu era pequena

úa vecía nos decía

que por a noite en procesión vía,

menudo medo nos metía.

Ten us sous refranes, us sous ditos,

como aquel Antroido Godoiro

que pasaba por Arbón

con el sou cesto nel brazo

pedindo un pouco de rapón.

¡Coime! falando de rapón,

tamén chamada rapúa,

menuda cousa búa,

igual que us cereixolos,

esos que se comen solos.

Hurrios,paneras,

cabazos, bodegas, fornos

grandes corradas

con carros de fueiros,

que chegaban dus eiros.

Nel Occidente nacín,

contenta de ser coañesa,

que seréi hasta que muera

porque eso nun lo decolora

nin el feixe de anos que llevo fora.

Xa lo dixo Woody Allen,

que si tuvera que esconderse del mundo

pa pasar el resto da súa vida

nun sitio maravilloso,

sería en Asturias, porque e precioso.