EL PAXARÍN ANZOLEIRO

EL PAXARÍN ANZOLEIRO

ELE

27/09/2021

Saliu del ESPIN,

é un paxarín

un pouco anzoleiro,

pasou por BARQUEIROS

saltando suqueiros,

foi hacia MEIRO

parou nun humeiro,

dando un saltín

xa taba en VALENTIN,

tirou pa COAÑA

unde taba aquel home

afilando a gadaña,

volou , volou , chegou a SARRIOU,

como é un pouco trasto

meteuse nel CASTRO

quedando embobao

al ver el poblao,

mirando hacia un llao

allí taba BUSNOVO

pasando un trobo

cruzando un  prao,

dalle que dalle

chega a TARREBARRE,

pousouse nel camín

cerca de un molín,

despós  d´un eiro

mirando al ESTILLEIRO

dixo pío, pío,

naide lo ouguío,

cruzando aquel río,

que tía agua abonda

unde  avistaba A RONDA,

taba contento,

 nun tía señardá,

aquello era VILLARDÁ,

mirou pa TEIXEDO

entre gran arboledo,

menudo trasiego

había nel mirador 

en BUSTABERNEGO,

pasou a ORBAELLE

con muito destelle,

taba tronando

había que irse volando,

sentío algo de medo

así que foi pa VIVEDRO,

tomou un carreiro

que lo llevou a SEQUEIRO,

sentío us homes

falando de muelles,

nun tía duda,

aquello era TRELLES,

tardou pouquín 

en ver PUMARÍN,

seguio a úa perdiz

 acabando en SABARIZ,

escuitou «vide» «vide»

y entrou en VILLACONDIDE,

vio poxa y garabullos

garruchas, eixadas,

todo revolto,

aquello nun era un horto

aquello era PORTO,

como inda era cedo

foi pa CEREIXEDO,

pasou por AS TALLADAS

seguindo as rodadas

cúas alas molladas,

atechouse en CARBÓN

del gran chaparrón,

viu un pasadoiro 

así que tirou pa LLOSOIRO,

mirou pal VILLAR

 víndolo al pasar,

volou y afondou,

allí taba NADOU,

pensou que había festas,

 parouse nas MESTAS,

seguio por AS SELLAS

 volando mui alto,

había un cazador

sentao nas pedras

contando as ovellas,

despós dun penedo

taba avistando LEBREDO,

foi pa CARTAVIO

nun ir sería un agravio,

el cielo taba precioso

mirallo con un astrolabio

sería ben curioso,

pero xa podía ver

que chegaba al ESTELER,

contou hasta catorce

as vacas pacendo en TORCE,

tirou pa LLOZA

 bebeu núa poza,

chegou a MEDAL

descansou nun tendal,

seguio pa ORTIGUEIRA

bañouse nua poceira,

viu muitos carozos

y mulleres con goxos

condo pasaba por FOXOS

saltando entre toxos,

pasou por MOHÍAS,

cúas alas ben frías,

pensou que sería un barrio

pero aquello era XARRIO,

cruzou pa FOLGUEIRAS

por encima das bulleiras,

condo taba na ESFREITA

a ruta xa taba casi feita,

avistou un gavilán

que lo llevou hasta ANSILÁN,

aunque nun era cedo

quixo ir hasta ABREDO,

volveu por AS CRUCES

condo encendían as luces ,

preparaban a cena

pos al chegar a SAN ESTEBAN

escuitou decir «coman y beban»,

quedaba A REGUEIRA

pero había ua gran fogueira,

así que cruzou por ASTAS

volando al ras

sin mirar nin pa tras,

¡Coime!

como diría a mía bola,

¡ah nía!, nunca tal vín

este paxarín

éche un bon andarín,

aprendeu el camín

recorrendo COAÑA entero

sin deixar un pueblín.

URL de esta publicación:

OPINIONES Y COMENTARIOS