El sitial contemporáneo

se viste y desviste

limitadamente

de su cotidiano .

Los movimientos

surgen

por un cierto

malestar intimo;

en el más

profundo caos

que habita aún

en nosotros

mismos .

La vagabunda

caminata humana

inunda todo lo

sobre valorado

que ahora y después 

deja de acabar cuando

equivocadamente

nuestra sonrisa

nace en la génesis

de lo bonito

que omitió

la verdad

de un llanto

que un parece bonito.


                                                                                                                          25 de Junio del 2013.

URL de esta publicación:

OPINIONES Y COMENTARIOS